سال1930 : فراری اسکودریا :
در سال 1929 انزو فراری کارخانه آلفا رومئو را ترک کرد و اقدام به تولید اختصاصی خودروی خود کرد ( اسکودریا ایتالیایی )
فراری اسکودریا با اینکه نام فراری را حمل می کرد اما در واقع یک ماشین مسابقه ای نبود که بتوان آن را مانند آلفا در مسابقات شرکت داد. در واقع نوع مسابقه ای اسکودریا بعد از چند سال از آلفا بیرون آمد و فروشگاه فراری اولین خودروی خود را در شهر مدونا در سال 1937 با نام آلفا رومئو 158 گرند پریکس به بازار فرستاد.
در سال 1938 آلفا اولین مسابقه خانگی خود را گرفت و انزو با آن به مسابقه رفت.
به هر حال بعد از سالها بودن در کنار خودروی خود به او نشان داد که کار کردن با دیگران سخت است بنابراین آلفا را در سال 1939 ترک کرد.
سال 1940 : فراری جنگ را شروع می کند :
وقتی انزو فراری شرکت آلفا را ترک کرد ترجیح داد تا 4 سال نامش در مسابقات نباشد البته برای او آنچنان بد هم نشد.
در جنگ جهانی دوم تعداد مسابقات به مدت 4 سال کم شد. در طول جنگ فراری از شهر مدونا به شهر مارانلو نقل مکان کرد جایی که هم اکنون هم حضور دارد. در سال 1945 فراری شروع کرد به کار کردن بر روی خودروی 12 سیلندری که کارخانه مایل بود بوسیله آن مشهور شود و در سال 1947 بود که انزو فراری اولین مسابقه خود را خارج از دروازه های شرکت با خودروی 125 خود انجام داد.
مسابقات جنگ سرعت بهترین ساعات خودروی فراری محسوب می شد. راننده ای به نام لوگی چینتی اولین کسی بود که ماشینهای فراری را به آمریکا صادر کرد. در سال 1940 اولین مدل خودروی فراری مخصوص بزرگراه به تعداد 166 عدد وارد آمریکا شد.
سال 1950 : مسابقه و آمادگی برای جاده :
در طول سال 1950 فراری دارای مهندسینی خارق العاده بود مثل لمپردی و جانو که بر روی هزینه های قطعات، و پینی فارینا که بر روی طراحی بدنه ماشین کار میکردند. هر بار یک ماشین مسابقه ای بهتر و یک خودروی مناسب داخل شهر مفیدتر بیرون می دادند. در سال 1951 فراری 357 اولین قهرمانی را با پیروزی بر آلفا روئو برای تیمش به ارمغان آورد. در سال 1953 آمریکا مدل 357 را بفروش گذاشت و از آن جهت مسابقات رالی 250 GT استفاده کرد.
تولیدات تمام مدلهای فراری با رشد چشمگیری روبرو شد و از 70 یا 80 عدد در سال 1950 به رقم 300 عدد در سال 1360 رسید.
البته در این میان انزو یک اتفاق غم ا انگیز را تجربه کرد و آن زمانی بود که پسرش دینو که در طرح توسعه موتور V6 فراری به او کمک کرد در سن 24 سالگی بر اثر بیماری ویستروفی عضولانی ( عدم کنترل عضلات بر اثر کمبود کروموزوم) از دنیا رفت.
سال 1960 : زمان آشفتگی :
سال 1960 سال چندان جالبی برای آنها نبود .فیلی هیلی مسابقات فرمول یک را در سال 1961 با خودروی مسابقه ای 1/5 لیتری V6 که ملقب به دینو بود پیروز شد. در این سال مسائل ناهنجاری برای این اسب پرنس رخ داده بود. مثل زمانی که کارول شلبی خودروی کبرای خود را به بازار مسابقات اروپا فرستاد. و پس از سالها رقابت تکسان در سال 1964 این مدل ایتالیایی را اوراق کرد.
فراری با تمام خوبیهایش مشکلات بین المللی زیادی داشت اما اینها جدید نبود . صحبتهایی درباره یک مکان مناسب برای این شرکت با شرکت فورد شده بود اما انزو فراری به یکباره از این معامله خود را جدا کرد و قسمتی از شرکت را به کارخانه فیات فروخت .
سال 1970 : بحران سوخت :
موتور V6 مدل دینو 246 در حدود سال 1970 ساخته شد .در سال 1972 شرکت اقدام به ساخت یک محل تست خودرو همجوار کارخانه کرد.
فراری در سال 1971 صفحه بوکسربرلینتا موتور 12 را در نمایشگاه موتور شهر تورین ایتالیا با نام بوکسر برلینتا 365GT معرفی کرد و در سال 1976 در نمایشگاه جایگاه برتری را توانست به خود اختصاص بدهد .
یک سال بعد محل طراحی فراری با نام کاروزریا اسکالیتی مدونا رسما به شرکت افزوده شد. حالت خودروها عوض شد . فراری های استاندارد در مدلهای مختلف با تولید بالای 1000 عدد ساخته شد.
و اما به هر شکل سال 70 بدون تولید خودروهای اتوماتیک به پایان رسید.
سال 1980 : طمع کردن برای فراری خوب است:
بیایید گذری داشته باشیم به سال 1985 زمانی که یکی از تندیسهای فراری بر روی پوسترهایش در سر تا سر جهان منتشر شد: تستا روسا ( نام این مدل یک کلمه است نه دو کلمه) همچنین در سال 1980 رویای انزو فراری و موندیال قابل تبدیل به نمایش گداشته شد: مدل F40 . با این مدل سالگرد 40 سالگی این شرکت جشن گرفته شد. مدلی با جنس بدنه فایبر کربن با یک باله ی بزرگ و پنل کولار.
برند فراری همیشه چشم نواز بوده. مثلا با مدل 250GT 1961 . اما در سال 1988 انزو فراری در سن 90 سالگی از دنیا رفت. کارخانه فیات 90 درصد فراری را به مزایده گذاشت و سان پی یرو آن را برد.
جریان سال 1990- یک عصر جدید :
در سال 1991 لوکا مونزمولو افسار این اسب پرنس را در اختیار گرفت. و زنجیره این خودروی لوکس را با مدل F50 ادامه داد. اما در سال 1990 یک پیشنهاد وسیع در مورد موتورهای کوچکتر به آنها داده شد مثل موتور V8 سری F355 . البته هنوز قرار بود مدل V12 ارائه شود. البته خودروی تستاروسا تا اواسط 1990 در خط تولید بود .
سال 2003 انزو فراری حقش را گرفت آن هم بعد از فروپاشی شرکت با سوپر ماشینی که 230 مایل در ساعت سرعت داشت . در پیست ماشینهای قرمز فراری یک راننده حرفه ای آلمانی را ملاقات کرد: مایکل شوماخر همان کسی که با فراری در مسابقات فرمول 1 بین سالهای 1994 و 2004 مسابقه داده بود.
